Willa górnika Habryki.

Wszystkie opowieści Gwarków (i coraz częściej Gwarczyniących) kończą się zazwyczaj stwierdzeniem, że i tak nie da się tego opowiedzieć co się dzieje w podziemnych chodnikach. Trzeba tego doświadczyć na własnej skórze, zobaczyć na własne oczy. Dopiero po zjeżdżaniu kilkanaście lat pod rząd, kilkaset metrów szolą w dół, przerzuceniu kilkuset kilogramów materiałów w mało sprzyjających warunkach, można spróbować wyrazić i nazwać to co widać. Paradoksalnie najbardziej przekonującą historię z jaką się spotkałem, a dotyczącą górnictwa, przedstawił mi Człowiek, który tak jak ja, nigdy „na dole” kopalni nie pracował. Przewaga Jego opowieści wynikała zapewne z faktu, że potrafił poznać i połączyć setki opisanych doświadczeń innych.

Cenię sobie każdą z opowieści i staram się z nich wynieść jak najwięcej na potrzeby sytuacji, kiedy ktoś będzie oczekiwał ode mnie zajęcia stanowiska w sprawie górnictwa, czy jakiejkolwiek sprawy z nim związanej. Bez względu, czy będzie to pytanie klasy „jak powstał węgiel?”, czy „ile osób straci źródło dochodu w przypadku zamknięcia kopalni?”. To przykłady pytań, na które często nie zna odpowiedzi nawet statystyczny pracownik zakładu wydobywczego. Wiele milinów lat temu, kiedy skały osadowe pochodzenia roślinnego były teoretycznie gotowe do wydobycia, gatunek zaliczany do rodzaju Homo zapewne nie uzależniał od nich zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego i stabilności wspólnot społecznych. Dziś wiele osób mieszkających setki kilometrów od najbliższej „gruby” z obawami śledzi prognozy dotyczące wielkości wydobycia. Mają oni świadomość, że wraz z końcem „fedrowania” nastąpi zmiana ich sposobu funkcjonowania. Nie będzie potrzebnych tyle ubrań roboczych, tyle śrubek, tyle maszyn, tyle energii, tylu szkoleń. Firmy przewozowe łącznie z koleją, nie będą mogły liczyć na dochód z transportu samego węgla. To wszystko truizmy. Tylko czy zawsze zdajemy sobie sprawę z ich konsekwencji?

Przekwalifikowanie i zmiana produkcji będzie dotyczyła wielu branż, podwykonawców i dostawców. Na chwilę obecną są tak bardzo potrzebni jak siła fizyczna każdego bergmona. Ta siła i kwalifikację są potrzebne w wielu dziedzinach i wiedzą o tym wszyscy Ci, którzy po latach pracy w górnictwie potrafili dobrze zaadoptować się do innych zadań. Jaroslav Hašek większość wspomnień dobrego wojaka Szwejka rozpoczynał od słów: „U nas w Budziejowicach …”. Kto z mieszkańców Rybnika nie usłyszał kiedyś zdania zaczynającego się od słów „U nas na Chwałowicach …”? Oby te zdanie mogło, tak długo jak będzie potrzeba, mieć pozytywny wydźwięk czasu teraźniejszego z ust człowiek, a nie z kartek książki czytanej w nowoczesnym budownictwie.

Chciałbyś pisać bloga? Napisz do nas: [email protected]

Stanisław Wengerski

Od ponad 30 lat współpracuje z różnego typu instytucjami poza i samorządowymi, oraz różnej wielkości, wielu branż, firmami komercyjnymi. Jego zainteresowania koncentrują się na człowieku, nauce, technologii oraz metodach jej optymalnego zastosowania.