Dawno temu, kiedy nie miałem jeszcze żadnego zarysu tego, jak będzie wyglądała moja przyszłość, miałem okazję spędzić Wigilię w środku lasu, w małej grupie zupełnie sobie obcych ludzi. Każdy z nas pochodził z innego miejsca, wychowywał się w otoczeniu innych świątecznych tradycji. Wiedzieliśmy, że nie możemy liczyć na żadne materialne prezenty. Największą niewiadomą i pretekstem do spekulacji było to, co znajdzie się na wigilijnym stole. Kucharz miała ksywkę „Chemik”, a jedynym potwierdzeniem jego kwalifikacji był fakt, że najwięcej czasu spędzał w pomieszczeniu, do którego na drzwiach wejściowych był napis „Kuchnia”.
Przypadające po 20 grudnia dni, zazwyczaj bardzo mocno przyśpieszają w tempie swoich wydarzeń. Choć ku1minacja naszych przygotowań powinna wypadać nieco później, to chyba ten moment, kiedy siadamy do wigilijnego posiłku, jest emocjonalnym środkiem pomiędzy przeszłością a przyszłością.
Bez względu czy wokół nas będą zajęte wszystkie miejsca, czy ktoś stwierdzi, że nie ma sensu przygotowania odświętnego nakrycia tylko dla jednej osoby, to zawsze pojawi się radość i nostalgia.
Jak bardzo zawartość stołu, wieczorem 24 grudnia może mieć wpływ na to, które uczucie zdominuje nasz humor? Czy porównać tylko smaki, które znamy i z którymi zetknęliśmy się już w przeszłości, czy też damy szansę naszym podniebieniom i kubkom smakowym na szukanie w przyszłości składników tego, co nam tak bardzo smakowało?
A co znalazło się na wigilijnym stole w lesie mojej przeszłości: czerwony czysty barszcz (jedynie co można w nim było dostrzec to niedokładnie zmielone ziarna czarnego pieprzu), smażony karp (na którym wyróżniały się niedokładnie zmielone ziarna czarnego pieprzu), mak na słodko (nie można w nim było dostrzec niedokładanie zmielonych ziaren czarnego pieprzu) wymieszany z dużą ilością wstążek makaronu. I wierzcie mi czy nie, były to jedne z najlepszych potraw, jakie jadłem w życiu. I raczej nigdy już na takie nie trafię.
I tego chciałbym Wam też życzyć: niech w te Święta, nie tylko na stole trafią Wam się rzeczy tak dobre, że długo będzie je chcieli wspominać i trudno Wam je będzie powtórzyć.
Chciałbyś pisać bloga? Napisz do nas: [email protected]
Stanisław Wengerski
Od ponad 30 lat współpracuje z różnego typu instytucjami poza i samorządowymi, oraz różnej wielkości, wielu branż, firmami komercyjnymi. Jego zainteresowania koncentrują się na człowieku, nauce, technologii oraz metodach jej optymalnego zastosowania.
Zamieszczone komentarze są prywatnymi opiniami Użytkowników portalu. Redakcja portalu Rybnik.com.pl nie ponosi odpowiedzialności za ich treść.
Dawno temu, kiedy nie miałem jeszcze żadnego zarysu tego, jak będzie wyglądała moja przyszłość, miałem okazję spędzić Wigilię w środku lasu, w małej grupie zupełnie sobie obcych ludzi. Każdy z nas pochodził z innego miejsca, wychowywał się w otoczeniu innych świątecznych tradycji. Wiedzieliśmy, że nie możemy liczyć na żadne materialne prezenty. Największą niewiadomą i pretekstem do spekulacji było to, co znajdzie się na wigilijnym stole. Kucharz miała ksywkę „Chemik”, a jedynym potwierdzeniem jego kwalifikacji był fakt, że najwięcej czasu spędzał w pomieszczeniu, do którego na drzwiach wejściowych był napis „Kuchnia”.
Redakcja Rybnik.com.pl nie odpowiada za treści oraz materiały publikowane przez użytkowników platformy blogowej. Treści i materiały publikowane przez Użytkowników stanowią prywatne opinie Użytkowników, za których publikacje Redakcja nie ponosi odpowiedzialności.