Kolęda prozą.

 

Fabuła książki, która w Polsce jest znana pod tytułem „Opowieść wigilijna” opiera się na motywie przemiany. Zapewne zauważył to każdy, kto miała okazją ją przeczytać lub zapoznać się z jedną z jej licznych interpretacji. Możliwość porównania sceny z jego życia przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, pozwala na zmianę nie tylko głównego zainteresowanego ale i tych, którzy pojawili się na jego życiowej drodze. Jak już zwróciłem uwagę, w opowiadaniu jest potrzeba zadziałania sił nadprzyrodzonych.

Nie mam pojęcia, czy ktoś dziś potrzebuje pobudzenia przez tego typu środki. Jedni pomagają po kontakcie ze środkami masowego przekazu, inni po spacerze przez centrum miasta. Spotkałem osoby, które pomagają, bo same tej pomocy doświadczyły. Co więcej, potrafią tą pomocą zarażać. Słowa kilkuletniego dziecka mówiącego: „za rok też przygotujemy paczki”, są najlepszym dowodem zapału do tego, by podzielić się dobrem. Utopijnie, dorośli wymienią między sobą życzenia, oby za rok było tak dobrze, by nikt nie potrzebował pomocy.

Czy za rok będzie aż tak dobrze? Tego nikt nie wie. Śledząc losy głównego bohatera opowiadania, trudno sobie nawet wyobrazić obraz memento, którego on doświadczył:

„Był to chłopiec i dziewczyna. Żółte, chude, obdarte, dzikie, zwilczałe te istoty czołgały się w pokorze po ziemi. Zamiast młodocianego wdzięku, który powinien był jaśnieć w ich twarzach, zamiast zdrowego rumieńca, wyschła ręka czasu pokryła ich lica zmarszczkami, usunęła z nich krew, napiętnowała strasznym zwyrodnieniem. Tam, gdzie powinien był znajdować się wyraz anielski — tam, zdawało się, kryły się złe duchy, rzucając groźne spojrzenia. Nie można sobie wyobrazić bardziej wstrętnych, przerażających potworów. Scrooge, blady jak płótno z przerażenia, odwrócił się, lecz obawiając się obrazić Ducha, który może był ojcem tych istot, usiłował powiedzieć, że to są przedziwne dzieci; kłamstwo jednak byłoby zbyt rażące — wybełkotał zatem tylko:

— Czy to twoje dzieci?

— To są dzieci ludzkości! — odparł Duch, spoglądając na nieszczęsne istoty z głębokim współczuciem. — Udają się one do mnie, błagając, ażebym ich bronił przed ich ojcami. To jest — dodał, wskazując chłopca — Ciemnota, a dziewczynka nosi miano Nędza. Strzeż się obu jak ognia oraz tego wszystkiego, co od nich pochodzi, a przede wszystkim strzeż się chłopca, gdyż na jego czole wypisany jest straszny wyraz: Zguba. Możesz się ich wyprzeć — ciągnął dalej Duch, podnosząc głos i wyciągając rękę w kierunku miasta — możesz oburzać się na tych, co to mówią, możesz ich spotwarzać i potępiać: ale jeżeli nie postarasz się o usunięcie tych klęsk, biada ci!”*

 

Jeśli ktoś pokaże Ci przeszłość, teraźniejszość, i to jak możesz żyć w przyszłości …postarasz się o usunięcie klęsk?

 

*źródło fragmentu: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/dickens-opowiesc-wigilijna.html

 

 

---

Chciałbyś pisać bloga? Napisz do nas: [email protected]