Cud narodzin w schronie i wojennej zawierusze. Położne z Ukrainy odwiedziły Rybnik

Wizyta 16 położnych z Ukrainy nie była przypadkowa. Panie przyjechały do Polski, by spotkać się z polskimi położnymi z najlepszych ośrodków i podmiotów leczniczych, które realizują świadczenia położnicze. Padło na Szpital św. Zofii w Warszawie, Rodzinne Centrum Położnicze Koala i Ukraińskie Centrum Porodowe w Krakowie, Kobietowo w Pszczynie oraz NZOZ Pro Feminae z Rybnika.

Jak wyjaśnia Barbara Gardyjas, szefowa rybnickiej placówki, Ukrainki chcą się zainspirować tym, jak działa system położnictwa w Polsce. Te dobre praktyki zamierzają przenieść do swojego kraju.

Panie dowiedziały się, jak funkcjonujemy, jakie zadania wykonujemy. Zobaczyły, że jesteśmy samodzielne w opiece nad kobietami. Nie mamy nad sobą lekarza nadzorującego, od 22 lat jesteśmy samodzielne – zaznacza Barbara Gardyjas.

Położne w Ukrainie nie mogą bowiem same przyjmować porodów. Chcą to zmienić w swoim kraju. Nasza rozmówczyni chwali Ukrainki.

Mają w sobie bardzo duży entuzjazm. Chcą nowoczesnego położnictwa, chcą wejść do Europy, którą znają Polacy, chcą być w tej rodzinie – dodaje.

Panie przyjechały do Polski z różnych części Ukrainy, m.in. Zaporoża, Charkowa, Kijowa, czy Lwowa. Najcięższa sytuacja jest rzecz jasna w miejscach działań wojennych. Miasto Dniepr znajduje się w strefie buforowej – to właśnie tam wiele kobiet przyjeżdża ze strefy wojny, by rodzić swoje pociechy.

Jest dużo wyzwań w systemie zdrowotnym. Dużo pracujemy w schronach, w podziemiach, tam przyjmujemy porody – słyszymy od jednej z położnych.

Z kolei Alla – naczelna położna z 6. szpitala porodowego w Kijowie dzieli się z nami kilkoma historiami.

Po rozpoczęciu wojny dużo pracowaliśmy w schronach. Pamiętam dziecko, które narodziło się podczas alarmów lotniczych. W schronach przebywają zresztą kobiety z noworodkami. Często bywało też tak, że kobieta na drugi poród brała ze sobą całą rodzinę. Bała się o swoich bliskich, nie chciała zostawić ich samych. Więcej, panie brały też ze sobą zwierzęta domowe. Nikt nie był pewny tego, czy jeszcze wróci do swojego domu – dowiadujemy się od położnej.

Ukrainka wspomina trudny poród, który musiał się odbyć przez cesarskie cięcie.

Przyjechała do nas pani z Czernihowa. Przyjechała do nas z 2 najmłodszych dzieci, pozostała piątka pozostała przy ojcu. Wtedy Czernihowo było otoczone przez wojska rosyjskie. Na szczęście poród przeszedł pomyślnie. Innym razem przez dwa miesiące mieszkała u nas kobieta z Irpienia. Jej dom mocno ucierpiał, nie miała do czego wracać. Ostatecznie udało jej się pojechać z maluchem do Włoch – wspomina Alla.

Mamy okazję porozmawiać też z Victorią. Mieszka w Rybniku od marca. Z wykształcenia i zawodu jest położną.

Mieszkałam w okolicach Kijowa. Mój mąż musiał zostać w Ukrainie. Dopiero jak urodziłam 1 października Odyna, moje trzecie dziecko, mógł do nas dołączyć – mówi.

Victoria jest uśmiechnięta.

Dobrze się tu żyje, jest spokojnie. Rybnik to piękne miasto, mam wokół siebie dużo fajnych ludzi. Na początku mieszkałam w 2-pokojowym mieszkaniu, udostępniła je rodzina. Mieszkałam w nim pół roku. Udało mi się dostać pracę położnej i mogłam wynająć swój własny kąt. Teraz mieszkam na swoim – dodaje.

---

Przyjazd Ukrainek był możliwy dzięki projektowi finansowanemu z funduszy pozyskanych w ramach inicjatywy „Dobrze urodzeni dla Ukrainy”. Darczyńcami są osoby indywidualne, grupy nieformalne z Europy, Ameryki Północnej, Australii, Azji, organizacje pomocy humanitarnej np. Direct Relief i Millagro oraz położne z Holandii, Belgii, Islandii, Austrii i Polski.

Panie po przechadzce na rynku udały się do restauracji InoWino w Świerklańcu.