Boks nie dla grzecznych

Kiedy zaczęła sie Twoja przygoda z boksem?

Po raz pierwszy na salę treningową przyszedłem kiedy miałem 11 lat. Przyprowadził mnie tata, który nie mógł znieść tego, że cały czas biorę udział w bijatykach. Powiedział: „Jeśli chcesz się bić, rób to na ringu”.

Teraz masz już spore umiejętności. Czy zdarza ci sie wykorzystywać je np. na ulicy lub w innych sytuacjach?

Na szczęście nie. Z tego co pamiętam, poza ringiem nie biłem się z nikim chyba już z 5 lat.

Czy przed walkami odczuwasz strach?

Bać się nie boję. Odczuwam jednak stres związany z walką i z tym, że chcę jak najlepiej wypaść.

A jak to było na mistrzostwach świata juniorów w Maroku?

Tylko pierwsza walka przebiegła w miarę spokojnie. Koledzy w innych wagach powygrywali walki, co mnie bardzo podbudowało. Przed drugim pojedynkiem byłem już roztrzęsiony. Na szczęście udało się dotrzeć aż do półfinału.

Kto jest twoim bokserskim idolem?

Mike Tyson.

Dlaczego?

Imponuje mi jego siła ciosu, a także to, że kiedyś był „nikim”, ulicznym rozrabiaką. Swoją pracą jednak dotarł na szczyty. To moim zdaniem najlepszy bokser w historii.

Jesteś brązowym medalistą mistrzostw świata juniorów. Co chciałbyś jeszcze w sporcie osiągnąć?

Moim celem jest medal olimpijski. Na olimpiadzie w Pekinie (2008 – przyp. red.) będzie jeszcze trudno, bo jestem za młody, ale Londyn (2012 – przyp. red.) to już całkiem realny cel.

A co z pracą zawodową? Co chcesz w życiu robić? Zostaniesz zawodowym bokserem?

Nie myślę na razie o tym. Póki co uczę się zawodu piekarza w Zespole Szkół Ekonomiczno – Usługowych.

Komu na swojej drodze sportowej zawdzięczasz najwięcej?

Na pewno moim trenerom: Anatolowi Jakimczukowi i Zbigniewowi Gąsiorowskiemu, którzy przez te lata dobrze mnie prowadzili.

Na zakończenie powiedz jakie umiejętności, cechy powinien mieć dobry kandydat na boksera?

Przede wszystkim serce do walki, zaciętość. Boks to nie jest sport dla grzecznych chłopców ani tzw. „mamlasów”. Trzeba mieć charakter „chłopca z ulicy”, który po prostu nie boi się walki.

Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiał Wacław Wrana

fot. Wojciech Daszczyk

Mateusz Mazik – ur. się w 1989 roku w Żorach, mieszka z rodziną w Rybniku. Uczeń Zespołu Szkół Ekonomiczno – Usługowych w Rybniku. Od 6 lat trenuje w Rybnickim Młodzieżowym Klubie Sportowym pod okiem Anatola Jakimczuka i Zbigniewa Gąsiorowskiego. Jego największym sukcesem jest wywalczony w wrześniu 2006 r. brązowy medal Mistrzostw Świata Juniorów (po raz ostatni medal MŚJ wywalczył Andrzej Gołota w 1985 r.).

Mateusz mieszka z rodzicami, 3 siostrami, bratem i babcią. W wolnych chwilach lubi pograć w piłkę i posłuchać muzyki.